Ondertussen hebben we een SIN-nummer en een bankrekening wat betekent dat we een telefoonrekening kunnen betalen. Een telefoon waarmee we op zijn beurt een appartementje kunnen zoeken. Er is een volgorde voor alles :-).
Telefonie providers
In het weekend hadden we ons al geïnformeerd over de verschillende telefoonplannen. De overheid en de banken waren dan wel niet open, maar de City Centre Mall wel, dus we hadden al een paar uurtjes gespendeerd met alle booths/winkels van de verschillende providers af te gaan om een foldertje met hun plannen mee te nemen. Deze hadden we dan rustig thuis bestudeerd (want we wouden niet in het zak gezet worden door opdringerige verkopers).
De grote spelers Telus, Bell en Rogers vielen allemaal direct af wegens te duur. 80 dollar per maand voor een telefoonabonnement, I don’t think so. De provider die onze voorkeur had, Wind, viel na een uitgebreider onderzoek ook af. Je kan hun netwerk namelijk alleen maar gebruiken met een ‘locked’ telefoon die je bij hen koopt en vervolgens bij geen enkele andere provider meer kan gebruiken. De telefoons die ze in de aanbieding hadden kostten allemaal 600 dollar of meer. En je krijgt je telefoon dan wel voor 0 dollar, maar je kan er niets meer mee doen als je van provider wil veranderen. Fishy.
Andere punten waarop we gelet hebben was Canada-wide bellen i.p.v. regionaal en het feit of je al dan niet je eigen telefoon kon gebruiken. Op basis hiervan hebben we gekozen voor Koodo: 40 dollar per maand met een tijdelijke korting van 10 dollar dus 30 dollar per maand. Betalen gebeurt online en voorlopig zijn we nog altijd zeer tevreden. Rik kon zijn eigen telefoon gebruiken. Voor mijn voorhistorische telefoon gold dit echter niet, dus heb ik een nieuwe gekocht bij Best Buy (onze nieuwe beste vriend) voor een prijs die geen half maandloon is.
Een dak boven ons hoofd
Ok, dus we hebben een telefoon en een Canadees nummer. Dit is nog het belangrijkste, want in Canada betaalt niet alleen de beller, maar ook de ontvanger en telefoontjes uit andere steden worden vaak gewoon niet beantwoord. Van zodra je buiten Edmonton komt, ben je al long distance aan het bellen :-). Tijd voor de zoektocht naar een appartement.
Voor onze verhuis hadden we al een paar maanden Rentfaster.ca opgevolgd (Canadese ImmoWeb), dus we wisten al min of meer welke appartementen we leuk vonden. Na deze lijst af te toetsen met het lokale Immokrantje konden we beginnen bellen om afspraken voor viewings vast te leggen. Dit was nog niet zo gemakkelijk gezien a) we geen Canadese voorgeschiedenis hadden (story of our life) en b) omdat we een contract van 6 maanden wilden i.p.v. een jaar.
Uiteindelijk konden we toch ergens gaan kijken. Dit appartementje was wel oké en heel centraal gelegen. De dame van het rental office vertelde ons echter dat de parking niet afgesloten was en er al vaak klachten waren binnengekomen over diefstal uit wagens. Het appartement gaf ook nogal een deprimerende indruk en de fitness stelde niet veel voor (belangrijk voor Rik de flik).
IRL werkt het best
Op internet hadden we ook Edmonton House gezien en dit appartement had onze voorkeur. We waren er eerder die dag al langsgelopen en hadden gezien dat ze een grote banner met het opschrift ‘currently renting’ hadden ophangen.
Vastbesloten ons niet te laten afschepen, besloten we gewoon langs te gaan zonder een afspraak. Communiceren in real life gaat hier beter dan over de telefoon. Langs onze neus weg vermeld dat Rik een politieagent is, wat wonderen deed. Rondleiding gekregen door 3 appartementen die beschikbaar waren en uiteindelijk datgene gekozen dat er het properst uitzag en niet stonk naar de sigarettenrook. Yuk. Sinds een aantal jaren mag je hier niet meer roken in appartementsgebouwen, maar de regel is dat de mensen die er voor die tijd al woonden, nog gewoon mogen blijven roken.
Uiteindelijk was ook hier een voorschot vereist van 3 maanden omdat we geen Canadese referenties/kredietgeschiedenis hebben, blablabla. Dit was ook een vereiste bij een appartement waarin we voorheen geïnteresseerd waren en na nog eens extra gecheckt te hebben dat we niet in het zak gezet aan het worden waren, toch maar besloten dat we ervoor gingen gaan.
Geld overgeschreven naar onze nieuwe Canadese rekening en wachten maar. En nog een beetje en nog een beetje. Na een week was ons geld dan eindelijk aangekomen en konden we het contract gaan tekenen en de eerste 3 maanden huur betalen. Om de huur te kunnen betalen hebben we nog speciaal de limiet van onze debetkaart moeten laten verhogen, omdat dit alleen met debet betaald mocht worden en onze bankkaart maar een limiet had die zelfs geen 1 maand huur dekte. Zeer praktisch bankieren in Canada! De waarborg van 100 euro hadden we voordien al betaald.
Spannend, we hebben een dak boven ons hoofd! Op 21 januari verhuizen we!
