Groot nieuws! De mensen die onze blog volgen weten dat we al bijna 3 jaar keihard aan het werken zijn om te kunnen verhuizen naar Calgary (Airdrie). De Rockies zijn de reden waarom we naar Canada verhuisden en om dan op 4 uur rijden ervandaan te zitten is ook niet dat. Zeker niet met een baby.
In augustus solliciteerde Rik voor een job als peace officer in Airdrie, een pendelaarsstad net ten noorden van Calgary. Na een eerste interview stroomde hij door naar een tweede, minder formeel interview. Lunch bij Boston Pizza :-). De recruiters stonden erop om af te spreken in Red Deer, wat ongeveer in het midden ligt tussen Edmonton en Airdrie. Erg lief van hen, want dit bespaarde Rik toch 1.5 uur rijden. In september kregen we eindelijk het verlossende telefoontje en kreeg hij de job aangeboden. Joepie :-)!
De volgende stap was een backgroundcheck, die blijkbaar tot 8 weken in beslag kan nemen. Het invullen ervan bezorgde Rik weer wat kopzorgen, omdat paperassen altijd ingesteld zijn op Canadezen. ‘Heb je familie buiten Canada?’ Ja, iedereen. Ook het oplijsten van de landen die hij de afgelopen 5 jaar bezocht is geen sinecure als Europeaan. Na heel veel heen en weer gemail kwamen we erachter dat zijn referenties niet aanvaard werden. Omdat de peace officers in Airdrie een kantoor delen met de RCMP, was een enhanced security clearance vereist. Voor die clearance moesten we referenties oplijsten die Rik al 3 jaar kennen en in Canada wonen. Nogal moeilijk als je hier nog maar 2 jaar en 9 maanden bent. Over die 3 maanden zijn ze dus gevallen en het dossier kwam terug.
Wachten op het nieuwe jaar
Gelukkig voor ons wou Rik zijn nieuwe werkgever hem echt hebben en waren ze bereid om te wachten. In januari stuurden we zijn referenties opnieuw op. Zijn referenties kregen al snel een telefoontje en nadat iedereen gebeld was moest Rik naar St. Albert voor een 3-uur durend gesprek met de RCMP (extra vragen omdat hij geen Canadees is, joepie, joepie!). Het dossier werd daarna doorgestuurd en vorige week kregen we eindelijk het verlossende telefoontje dat alles in orde is. Op 9 maart kan hij beginnen!
Wat hebben we geleerd: iets gedaan krijgen in Canada als je geen Canadees bent is een werk van lange adem, maar de aanhouder wint en inzet wordt beloond. Dit jaar vragen we onze Canadese nationaliteit aan, zodat we dubbele nationaliteit hebben en eindelijk niet meer tussen de plooien gaan vallen voor veel zaken.
Nu kunnen we eindelijk op zoek naar een koophuis. Tot de verkoop rond is, gaat Rik pendelen tussen zijn shiften. Ook moeten we op zoek naar een nieuwe onthaalmoeder voor Sophia, stress! Ik ben al volop aan het inpakken 😊. En na deze verhuis gaan de dozen weg! Ik ben voorlopig uitverhuisd! Wordt vervolgd!
