Met de verhuis naar Canada in het voorruitzicht had ik in Belgie reeds de tweedehans automarkt bekeken om een idee te krijgen van de prijzen. Het idee was om van onze twee auto’s (7 en 13 jaar oud) een recente tweedehands te kopen eventueel met een kleine opleg. Uiteindelijk werd het budget vastgelegd op 10.000 – 15.000 Canadese dollar. Voor 15.000 dollar moest het voor Liesbeth wel een SUV zijn en naar zo een model ging de eerste voorkeur ook naar uit. Wie wil nu geen 4×4 in de sneeuw!
Ford = een no-go
Na wat rondkijken viel het op dat de Amerikaanse merken (Ford, Dodge, GMC, Chevrolet) het goedkoopst waren. De Aziatische merken waren iets duurder (Honda, Toyota, Nissan, Mitsubishi). Ik had al meermaals gehoord dat Aziatische merken in Noord-Amerika de voorkeur hebben wegens hun betrouwbaarheid. Dus toch maar eens beginnen googelen en terecht gekomen op de website carcomplaints.com. Hier kun je elk model voertuig opzoeken via merk, model en modeljaar. Vervolgens krijg je een lijst van in het verleden gekende problemen. Dat is wel handig bij de zoektocht naar een tweedehands.
Gezien we in België tevreden waren over onze Ford Focus dus maar eens beginnen zoeken met als resultaat: veel versnellingsbak problemen en soms een stuurconsole vervangen buiten garantie (Ford garantie is maar 2 jaar in Canada). Veel te veel risico op kosten en het viel op dat er veel tweedehands te koop stonden. Verder gekeken naar Honda en Toyota wegens hun hogere betrouwbaarheid maar hun garantie was dikwijls al afgelopen in de modellen in onze prijsklasse (5 jaar garantie). Uiteindelijk bij Mitsubishi uitgekomen waar 10 jaar garantie/160.000 km wordt gegeven op alles van de aandrijving (motor, versnellingsbak,…). Dat leek wel interessant en amper klachten te vinden online.
Personenwagen, SUV of truck?
De zoektocht evolueert richting Mitsubishi met 2 modellen op het oog. De Lancer (auto) en de RVR (SUV). Het RVR model had onze voorkeur maar de modellen in onze prijsklasse waren meestal 5 jaar oud en hadden al 120.000 – 150.000 km op de teller. Hoewel we de auto’s wel vertrouwen wilden we de ‘gok’ toch niet wagen.
Uiteindelijk is ons oog gevallen op een Mitsubishi Lancer van 2012 met 47.000 km op de teller en de geweldige optie van heated seats. Bij een temperatuur van -20 is dat immers wel aangenaam. Het enige probleem was dat we pas binnen 3 weken zouden verhuizen. Zou de wagen er dan nog staan? 3 weken later sond de wagen er nog en in de tussenperiode was er zelfs een dikke 2.000 dollar van de prijs afgegaan.
Op naar de Jaguar garage
Nadat al ons papierwerk geregeld was maakten we een afspraak bij de garage. De auto stond bij Jaguar – Porsche – Landrover, wel grappig om daar een Mitsubishi te gaan halen :-). Maar we werden er behandeld zoals elke klant. Met de verkoper gesproken, een testrit gemaakt en de deal was beklonken. Voordat we naar de dealer vertrokken had ik nogmaals de advertentie gecheckt en de auto was nog eens 250 dollar goedkoper geworden!
Tijd voor papierwerk dus en de vraag hoe we willen betalen. Je moet weten dat veel mensen auto’s kopen op afbetaling of leasen. We hadden het geld apart gezet en wensten dus cash te betalen. De verkoper schrok zichtbaar even. Het was ons al opgevallen bij de bank dat mensen schrikken als je cash betaalt voor grote bedragen. Je moeten weten dat de gemiddelde Canadees 1.7 dollar uitgeeft voor elke dollar die hij/zij verdient!
Het geld moest geregeld worden via een money order. Dit is een soort van gecertificeerde cheque. Uiteindelijk papieren getekend en van zodra ze ons bewijs van inschrijving ontvangen zorgt de garage voor de inschrijving van de wagen.
Verzekering: durf te vergelijken!
De zoektocht naar een autoverzekering kon beginnen. In België hadden we reeds al onze schadeattesten verzameld en beëdigd laten vertalen naar het Engels. Op die manier konden we onze driver’s history bewijzen. Een driver’s abstract hadden ze ook nodig. In Canada werken ze met een rijbewijs met punten. Overtredingen komen op je abstract en vervolgens gaat je premie omhoog (hier kan België nog iets van leren met onze hoeveelheid slechte chauffeurs).
Initieel hadden we bij de AMA een quote gekregen van 4.000 dollar, omdat ze onze Belgische rijgeschiedenis niet erkenden. Na wat rondbellen vonden we uiteindelijk bedrijven die onze geschiedenis wel aanvaardden en kregen we offertes tussen de 1.700 en 2.300 dollar (inclusief brandverzekering). Ongelooflijk wat een prijsverschil dit was. Uiteindelijk hebben we voor een omnium (de meerprijs viel nog mee) gekozen gezien de Canadezen in de winter toch wel brokkenpiloten zijn. De pink card van de verzekering hebben we ingescand gekregen en direct gemaild. De volgende dag kon ik de auto gaan halen. De garage had de inschrijving en de nummerplaat al betaald. Leuke service.
Aan boetes valt niet te ontsnappen
In tegenstelling tot in België en Europa moet je hier jaarlijks je auto herinschrijven en dan krijg je een jaartalsticker om op je nummerplaat te plakken als bewijs. Je zou denken waarom doen ze zoiets? Wel als jij je boetes niet betaalt, zoals wel eens regelmatig gebeurd in België, dan kan je je auto niet herinschrijven zonder eerst je boetes te betalen! De jaarlijkse inschrijving kost 85 dollar (60 euro) en je moet niet wakker liggen van CO2 uitstoot of cilinder inhoud. Van verkeersbelasting is geen sprake. Die belastingen zitten in de brandstofprijs die nu schommelt rond de 92 cent (een dikke 60 eurocent).
Afgezien van de autoverzekering is autorijden hier dus behoorlijk goedkoper als je de juiste auto koopt.
Canadezen vinden dat ze veel belastingen betalen na de carbon tax van dit jaar, tot ik hen de situatie en de benzineprijs in België uitleg. Dan krijg je het antwoord: Remind me not to move to Belgium :-).
