Zondag 1 januari: morgen kunnen we eindelijk een start maken met het opbouwen van ons nieuwe leven (administratiegewijs dan). Een blik op de website van Service Canada leert ons dat we onze plannen moeten bijstellen: op maandag 2 januari zijn ze namelijk toe.
Dinsdag 3 januari: poging 2. Fris gewassen en na een dansje van 5 minuten gaan we lekker warm aangekleed de deur uit (ondertussen is het -20). Eerst is het op naar de apotheek om buskaartjes te kopen. Ja, bij de apotheek, want een kantoor van ETS (Edmonton Transit Services) hebben we hier nog niet gezien. Dus buskaartjes haal je bij de drogist. Na een gesprek met een man die nog dronken (of al terug dronken) was van de festiviteiten was het onze beurt. Een paar minuten een 20 dollar armer trokken we gewapend met onze strip busticketjes naar het bushokje.
Op de site van ETS hadden we al opgezocht welke lijn we moesten hebben en waar het dichtstbijzijnde bushokje was. Voordeel: de bussen zijn hier ook echt op tijd. Heel handig om te voorkomen dat je een kwartier moet wachten bij -20 (gevoelstemperatuur -30 met de windchill).
SIN-nummer aanvragen
Eerste halte: het Service Canada bureau. Bij Service Canada kan je alles regelen van het aanvragen van een nieuw paspoort tot het aanvragen van een SIN-nummer waarvoor wij hier zijn.
Een SIN-nummer of Social Insurance Number kan je aanvragen op basis van je verblijfsdocument en paspoort en heb je nodig om te mogen werken in Canada. Tevens kan het gebruikt worden om background checks te doen (dus als je iets mispeutert of je kan je schulden niet betalen, dan wordt dit gekoppeld aan je SIN). Je SIN nummer is geheim en mag alleen met anderen gedeeld worden als het echt nodig is.
Dit eerste taakje was appeltje, eitje: papiertje invullen, documenten voorleggen en je SIN-nummer is toegewezen. Vroeger kreeg je een soort bankkaart met al je gegevens op, nu krijg je gewoon een vodje papier. Het lijkt wel een trend want ook onze Alberta Health kaart is niet geplastificeerd (maar daarover later meer). Gelukkig dat het hier zo droog is? Veilig bewaren en er een foto van nemen is dus de boodschap.
Op naar de bank!
Oké, we hebben ons SIN-nummer en bestaan officieel in Canada! Tijd voor taakje nummer 2: het openen van een bankrekening. Benodigdheden: confirmation of permanent residence, paspoort en ons SIN nummer.
Rik had na een vergelijkende studie van de Canadese banken besloten dat we een rekening zouden openen bij BMO wegens gratis bankieren voor nieuwe immigranten voor een jaar (wat je bij de meeste grootbanken krijgt) en een gratis kluisje voor een jaar, wat handig is om officiële documenten veilig te bewaren.
Omdat we gelezen hadden dat het erg druk kon zijn in hun filiaal in het centrum toch maar even een afspraak gemaakt om te voorkomen dat we de hele rij zouden ophouden. En maar goed ook, want onze afspraak heeft zowaar 2 uur geduurd!
In deze 2 uur slaagden we erin om elk een zichtrekening en spaarrekening te openen en een gemeenschappelijke zichtrekening en spaarrekening. Tevens werd ik – omdat ik werk had – al vanaf poging 1 goedgekeurd voor een kredietkaart met een naar Belgische normen goede limiet, hoera!
Een kredietkaart heb je hier namelijk nodig om aan te tonen dat je een goede betaler bent, zucht… Verstandig met je geld omgaan is dus niet genoeg. We proberen mijn kredietkaart dus regelmatig te gebruiken zodat er wat schuld op komt en ik mijn statement elke maand op tijd kan betalen, zodat we een goede kredietgeschiedenis kunnen opbouwen om in de toekomst en lening te kunnen krijgen. Sommige mensen gebruiken hun kredietkaart zelfs om in de supermarkt boodschappen te doen, maar zo ver willen we niet gaan omdat het anders moeilijk wordt een overzicht te behouden en we op het einde van de maand niet voor verrassingen willen komen te staan. We hebben in België geleerd goed om te gaan met onze financiën en willen dat graag zo houden.
Online banking
Alle paperassen werden ingescand en opgeladen op ons online banking profiel, zeer handig. Groot was onze verbazing echter toen we onze bankkaart kregen. Ja, bankkaart, enkelvoud. De bank is blijkbaar ook te arm om meerdere kaarten uit te geven (bij gelijk welke supermarkt of shopping centre is dit echter geen probleem), wat resulteert in het feit dat onze gemeenschappelijke rekening gekoppeld is aan onze kaart en niet aan onze eigen zichtrekening. In de winkel kunnen we dus niets betalen vanaf onze eigen zichtrekening, zeer handig.
Ook online bankieren staat hier nog in zijn kinderschoenen: geen kastjes met M1 en M2, maar:
- ‘Kies maar een wachtwoord’ (6 tekens en geen speciale tekens toegelaten, zeer veilig)
- ‘Wil je geld overschrijven?’
- ‘Ben je zeker?’
- ‘Ben je echt zeker?’
- ‘Oké dan.’
Dus als je wachtwoord gestolen wordt en ze kennen je kaartnummer dan kunnen ze doen wat ze willen. Beetje eng. Maar bon, we hebben een bankkaart en een zichtrekening, dus we kunnen huur betalen wat ons bij taakje 3 van onze Canadese Life admin brengt: het zoeken van een appartementje. Daarover volgende keer meer!
