Wij kiezen voor dat laatste. Sinds mijn terugkeer uit Canada heeft Belgie altijd klein aangevoeld. Ik mis de vrijheid, de prairies die overgaan in foothills en bergen, de frisse berglucht en de wegen die eindeloos doorlopen. Groot was mijn vreugde dan ook toen ik leerde dat Rik ook al een tijdje speelde met het idee naar Canada te verhuizen.
Express Entry immigratiesysteem
Na een tijdje wachten opende in januari 2015 het langverwachte nieuwe immigratiesysteem: Express Entry. Het systeem werkt als volgt: op basis van een vragenlijst die je invuld krijg je punten op basis van leeftijd, talenkennis (Engels, Frans of beide), opleidingsniveau, werkervaring, Canadese werkervaring en een eventueel jobaanbod of uitnodiging van een Canadese provincie. Na het invullen van de vragenlijst beland je in een pool van kandidaten. Elke 2 weken worden de kandidaten met de hoogste score uit de pool gekozen en uitgenodigd om hun aanvraag voor permanent residence in te dienen.
Het is belangrijk alle vragen zo correct en eerlijk mogelijk te beantoorden, want bij de aanvraag moet je de zaken die je hebt ingevuld kunnen staven met bewijzen, wat ook meteen onze eerste taak was vooraleer we de vragenijst konden invullen: het laten evalueren van onze diplomas en het doen van een taaltest.
Diploma laten erkennen
De evaluatie van onze diploma’s stond als eerste punt op de agenda. Op 15 januari 2015 stuurde ik mijn eerste mail naar de Erasmushogeschool te Brussel (de Engelstalige kopie van het diploma en diplomasupplement moeten o.a. in een verzegelde envelop rechtsreeks naar het W.E.S. (World Education services) gestuurd worden) en op 29 april 2015 ontving ik de verlossende mail van het W.E.S. dat de evaluatie van mijn diploma’s afgerond werd en dat ze ook in Canada gelijkstaan aan een bachelor en masterdiploma, goed voor 126 punten. Check, eerste hindernis overwonnen. Ook de diploma’s van Rik werden als bachelor en master aanvaard.
Taaltest
Volgende stap: taaltesten. Aangezien ons Engels veel beter is dan ons frans besloten we in eerste instante enkel de Engelse taaltesten te doen. Deze vinden ongeveer 1 keer per maand plaats bij de British Council in Brussel. Na de inschrijving krijg je toegang tot een online oefenplatform, wat echt wel nodig is, aangezien zelfs native speakers soms niet slagen voor de testen. Goed geoefend dus en dan ging ik op 11 juli 2015 bij het krieken van de dag gewapend met een Starbucks koffie voor de eerste keer op weg naar de British Council.
Het hele gebeuren was allemaal nauwgezet geregeld. Er werd zeer precies gezegd wanneer je wat moest doen en oh wee als je een pasje uit de rij zette, very British. Van 9 tot 12 vonden de luister-, lees- en schrijftest plaats. In de namiddag – of als je pech had de dag ervoor – vond de spreektest plaats. Ik had een goed gevoel over alle testen, maar was duidelijk niet meer gewend me zo hard te concenteren, erg vermoeiend. De vragen tijdens de spreektest gingen van ‘Where do you like to read?’ over ‘What does your house look like?’ naar een breder gedeelte over een bepaald onderwerp. Na ongeveer 2 weken kwam het verdict: CEFR niveau C1 (advanced), goed voor CLB8 en net een half punt te kort voor het maximum aantal punten CLB9.
En nog een taaltest
Aargh! Opnieuw dus. Nog eens goed oefenen en een nieuwe test geboekt voor 7 november, samen met Rik deze keer, die op de aanvraag zal komen als “aanhangsel” zoals hij het zelf zegt en daarvoor alleen punten krijgt voor diploma en talenkennis, easy peasy. Op 7 november 2015 was het dus weer in alle vroegte en gewapend met 2 Starbucks koffies op naar Brussel. ‘s middags bespraken we de antwoorden van de lees-, luister- en schrijftesten en kwamen we tot de conclusie dat we waarschijnlijk allebei zeer goed gescoord hadden.
Op naar de spreektest, bij een super vriendelijke dame dit keer. Voor mijn gevoel was het niet per se beter dan vorige keer, maar het resultatenblad gaf een ander resultaat: C2 (native speaker) en als kers op de taart 25 punten extra, hoera! Na een grondigere inspectie van mijn puntenblad bleek echter dat ik blijkbaar van geslacht was veranderd: M? Nog eens aargh! Na veel over en weer mailen en post die een kleine reis rond de wereld maakte, hadden we dan eindelijk, derde keer goede keer, het correcte formulier in handen.
Wachten maar
Tijd om op 9 december 2015 de vragenlijst in te vullen. Resultaat: 477 punten, ruim boven het laagste cut-off puntenaantal van september en oktober 2015 van 450 punten. We hadden dus een zeer goede kans om getrokken te worden. Deze cijfers indiceren dat enkel diegenen met een jobaanbod, met een uitnodiging van een provincie of diegenen onder de 30 met een masterdiploma, native speaker talenkennis en 3 jaar werkervaring geselecteerd worden. Nog een reden waarom ik als jong veulen de aanvraag moest trekken. 29 for life…
Op 18 december kregen we een vroeg kerstcadeautje: er was een trekking geweest met een ondergrens van 460 punten. Samen met nog 1.502 anderen waren we erbij! Invitation to apply: check. Nu hadden we 60 dagen om onze aanvraag in te dienen.
Medisch onderzoek
Stap 1 was een medisch onderzoek bij de enige kliniek in Belgie die hiervoor bevoegd is, alweer in Brussel. Samen met andere lotgenoten ‘Zou die ook naar Canada gaan?’, ‘Zouden zij al getrokken zijn?’, ‘Oh, die gaan zeker naar Quebec’ zaten we tijdens de kerstvakantie bij de dokter. Al bij al was dit een van de gemakkelijkste dingen van het hele proces: plasje doen, bloed laten trekken, wegen (nooooo – met een geruststellende opmerking van de dokter dat mijn gewicht naar Amerkiaanse normen bijna anorexia is haha), meten (‘Ben ik gegroeid?’ Nee, helaas :-)) en een chest x-ray om te testen op tuberculose. Na een klein uurtje stonden we – zonder parkeerboete, driewerf hoera – weer buiten.
Werkervaring
Ok, nu alle zaken waar externe partijen bij betrokken waren afgehandeld werden, zal alles veel sneller gaan. Niet dus… Om mijn werkervaring te bewijzen had ik van elke functie waarvoor ik punten claimde (allemaal dus) een experience certificate nodig. Dit certificaat is een oplijsting van jobtaken, salaris, aantal uren/week, start- en einddatum en jaarsalaris. Aangezien ik heel veel als interim heb gewerkt, betekende dit dus dat ik alle certificaten 2 keer moest aanvragen: 1 keer bij het bedrijf waar ik de diensten had geleverd en 1 keer bij het desbetreffende interimkantoor dat mijn loon uitbetaalde. Dit proces nam ongeveer 1,5 maand in beslag. Ik ben mijn voormalige werkgevers en interimkantoreren eeuwig dankbaar voor hun snelle acties upon mijn gestalk.
Aanvraag indienen
Begin februari was het einde in zicht. Het enige wat we nu nog moesten doen was het aanvraagformulier invullen, wat ook nog het nodige onderzoek vereiste: je reisgeschiedenis van de laatste 10 jaar oplijsten is niet zo vanzelfsprekend als Europeaan, aangezien dit betekent dat technisch gezien zowat elke scheet over de grens richting onze noorder-, ooster-, zuider- of westerburen gedocumenteerd moest worden. Al onze hotelboekingen, vliegtuigtickets, etc. werden erop nageplozen, aangevuld met douanestempels van onze internationale vakanties. Daarbovenop moest ook heel onze persoonlijke geschiedenis ingevoerd worden van de laatste 12 jaar: wanneer hadden we gewerkt, waneer waren we werkloos geweest, waar hadden we gewoond?
Tijdens dit hele proces zei het online aanvraagformulier helaas een paar keer ‘poef’ waardoor we opnieuw konden beginnen. Als jullie dus willen weten waar we woonden, reisden of werkten 7 jaar geleden, geen probleem, we kunnen je het nauwgezet vertellen :-).
Naar de ambassade
Worden jullie een beetje moe na deze 2 paginas? Ja, wij ook… De laatste maanden zagen we de status van onze aanvraag rustig verspringen van aanvraag goed ontvangen naar medicals passed en zo verder tot ons hart stilstond bij de status update: interview – required. Hoera, op naar Parijs waar enkele maanden geleden nog terroristische aanslagen plaatsvonden, op naar Canada! Canada? Ja, Canada, want we werden pas doorgelaten nadat zowel wij zelf als onze spullen door de scanner waren gepasseerd. Toen de 3 mannen van de beveiliging overtuigd waren dat we geen Belgische terroristen waren, mocht ik naar de immigratiesectie beschikken. Rik moest in de wachtkamer wachten.
Voorafgaand aan het interview hadden we onder het motto goed begonnen is half gewonnen alle mogelijke vragen ingeoefend en alle originelen stukken van ons dossier, aangevuld met loonbrieven, individuele rekeningen, etc. netjes in een map verzameld. De immigratiebeambte was duidelijk onder de indruk toen ik het hele pakketje onder het glas naar haar toeschoof. Bij alle vragen die ze stelde kon ik verwijzen naar onze documenten en kon ik aantonen dat we ons huiswerk hadden gedaan, wisten waar we mee bezig waren en dus uitstekende kandidaten waren voor immigratie naar Canada. En ons harde werk wierp zijn vruchten af want aan het einde van het interview kreeg ik mee dat ze op basis van het interview en de supporting documents die we overhandigd hadden overtuigd was dat we geschikte kandiddaten waren voor emigratie naar Canada.
Application approved!
Even later zagen we de status van onze aanvraag verspringen naar ‘application approved’. Na het allerlaatste stapje, het opsturen van originele paspoortfotos, kregen we enkele weken later het langverwachte pakketje in de bus: onze brieven ‘confirmation of permanent residence’, spannend! De COPR is maximum een jaar geldig en hang af van de geldigheid van je paspoort en/of medische test, wat resulteerde in een uiterste landingsdatum van 5 januari 2017.
I don’t know where I am going, but I am going. Are you coming with me?
Zo voelen we ons momenteel. Gevoelens van blijdschap als een klein kind wisselen zich af met gevoelens van treurigheid om alle mensen die we moeten achterlaten. Hopelijk krijgen we al onze familieleden on board en kunnen we zonder negatieve gevoelens vertrekken. We zijn niet helemaal zeker waar we zullen uitkomen – hopelijk ergens in Alberta – , waar we zullen werken, of we uberhaupt gemakkelijk werk zullen vinden, maar 1 ding is zeker: als we dit hele proces op eigen houtje, zonder de hulp van een immigratieconsultant, konden afwerken, dan kunnen we alles. Wat alvast het eerste antwoord is op mogelijke sollicititievragen als ‘Can you give an example of your perseverence, flexibility, organisational skills?’ Need I say more?
