Raar volkje die Canadezen!

Ondertussen zijn we iets meer dan een jaar ‘geland’ in Canada. Ik vind dat we al aardig ingeburgerd zijn. We vinden gemakkelijk onze weg in alle dingen aangaande het dagelijkse leven hier. Toch zijn er een aantal dingen die ons nog steeds verbazen/frustreren/verwonderen (ik zal jullie laten beslissen wat van toepassing is). Een overzicht.

Bill, Bob, George en hun vriendjes

Ik weet nog dat toen we hier nog maar net waren m’n baas me vroeg om iets te archiveren voor een zekere meneer Bill huppeldepup. Heel de database afgezocht, niks gevonden, m.u.v. een meneer William huppeldepup. Je raadt het al: William huppeldepup bleek mijn vriend Bill te zijn. Ja, hoe moet ik dat nu weten?

Vandaag weer hetzelfde: op zoek naar het adres van ‘Sam’ in een e-mailstring die mijn baas me had doorgestuurd en die ongetwijfeld ergens Sam’s adres bevatte. De vraag was echter waar. Na de hele e-mailcommunicatie 2 keer van voren naar achteren doorgelezen te hebben vond ik eindelijk een verwijzing waar een dame ene Salvatore aanspraak als Sam. Who would have guessed… Not me! Ouders, hoe moeilijk kan het zijn om je kind 1 naam te geven die ze ook effectief zullen gebruiken voor de rest van hun leven. Rode zone hier aangezien we ook zelf aan het nadenken zijn over een naam voor onze kleine spruit!

Op het gemak

Met alle wc-hokjes in Canada is er iets vreemds aan de hand (ten eerste omdat het geen ‘bathrooms’ zijn, maar ‘washrooms’ :-)). Ze houden namelijk zo een 30 centimeter boven de grond op. Je kan dus lekker de schoenen van diegene naast je bestuderen of even het wc-papier doorgeven of zo, handig! Ik weet niet hoe het zit met jullie, maar ik ga graag naar de wc ‘op het gemak’ en vind dit nog steeds zeer storend.

In het verkeer

Nog zo iets: ook verkeerslichten hebben een andere dimensie dan in Belgie. Ze staan namelijk aan de overkant van het kruispunt i.p.v. aan de kant waar je stopt. Ik ben er nog steeds niet uit of ik dit nu beter vind of net niet, maar een ding is zeker, het is een hele aanpassing (zeker in het begin).

Agenda management

Canadezen kunnen geen afspraken maken. Als je een afspraak hebt gemaakt met een dokter of tandarts dan mag je er zeker van zijn dat je de dag ervoor gebeld wordt om te bevestigen dat je toch echt wel present zal zijn. Hier wordt ik persoonlijk echt wild van. Als ik jou bel om een afspraak te maken dan betekent dat dat ik je dienst nodig heb en dat ik aanwezig zal zijn op het afgesproken uur. Als er iets tussen zou komen, dan zal ik dat ZELF wel laten weten, like a big girl.

Hetzelfde gaat op als je iets wil ophalen dat je op de plaatselijke Kapaza (Kijiji) hebt gespot. Rik werkt shiften, dus wij plannen dat graag in. Canadezen kunnen echter geen 3 dagen vooruit kijken: ‘Laat me op de dag zelf iets weten’ hoor je dan. Handig hoor als je die afspraak combineert met boodschappen en je hiervoor 3 kwartier moet rijden.

Nutteloze jobs

Scenario: je rijdt over de parking van de supermarkt of de Ikea en ziet een vrij plaatsje. Ideaal! Net als je wil indraaien zie je echter dat het plekje al bezet is. Door een winkelkarretje. Waarom zou je je karretje ook zelf wegzetten als er toch mannetjes betaald worden om deze te verzamelen. Net zoals er mannetjes zijn in de supermarkt om je boodschappen in je boodschappentas te doen en er bij het cooperatief tankstation (vandaar misschien de naam, hahaha) een mannetje je auto voltankt. Rik en ik voelen ons daar altijd heel ongemakkelijk bij. ‘Moeten we hem nu een fooi geven?’ ‘We kunnen zelf wel tanken hoor.’

Op krediet

Als je ergens een aankoop doet wordt er 9 van de 10 keer gevraagd of je graag een kredietkaart van het bedrijf wil hebben, want dan krijg je extra korting. Ja, en extra schulden ook. Je krijgt ze nog net niet bij een pak cornflakes. En als je dan te veel schulden hebt omdat je door de bomen het bos niet meer ziet? Geen enkel probleem, je gaat naar een mannetje die je schuld voor jou ‘consolideerd’. Alle schuld komt dan mooi op 1 hoopje i.p.v. 10. Probleem opgelost!

Grote wasjes, kleine wasjes

Top loaders. Don’t get me started. Wie heeft dit uitgevonden? Eerlijk waar, dit toestel is uitgevonden om Europese vrouwen de muren op te doen kruipen van frustratie omdat ze met geen enkele mogelijkheid de was nog schoon krijgen. Method of operation: alles verticaal op een hoopje rond een stang en laat de ton maar rond zijn as draaien. Al je was blijft dus exact zitten waar hij zat en krijgt als extraatje een mooi laagje waspoeder op je kleding omdat deze machines ook te dom zijn om het water op te warmen. Frustratie! P.S. Ik krijg en nieuwe masmachine, want Rik heeft bedacht dat hij graag herbruikbare luiers wil gebruiken voor de spruit in aanmaak. No way dat die in ons top load piece of shit gaan.

Afstanden en tijd

Leuk weetje: afstanden worden hier gemeten in de tijd die het duurt om de afstand af te leggen. Zo is het bijvoorbeeld 50 minuten rijden naar mijn werk (ik kan er bijna op de minuut de klok op zetten) en duurt een tripje naar Jasper 4 uur. De vuistregel 1 minuut per kilometer klopt bijna altijd. Heerlijk toch dat je op vakantie vertrekt en exact weet wanneer je op je bestemming zal aankomen. Dus niet zoals in Belgie waar je op vakantie vertrekt naar Oostenrijk en eerst nog 3 uur Duits fileleed moet trotseren omdat er alweer ergens wegenwerken zijn (toegegeven de wegen in Duitsland zijn wel beter :-)).

The medieval ages of Canadian banking

We kunnen er nog altijd niet van over hoe ongewoon een overschrijving hier is (ik denk dat we er zelfs nog geen enkele gedaan hebben). Je bankrekeningnummer is hier GEHEIM (tadadada). Je schrijft hier ofwel een cheque die je vervolgens met snail mail opstuurt (en die dan waarschijnlijk nog 10 keer kwijt raakt als je het van Canada Post moet hebben) of je geeft de schuldeiser (bv. het electriciteitsbedrijf) je gegevens door waardoor zij je automatisch kunnen billen als ze de factuur uitgeven. En als je iets wil ‘overschrijven’ naar Jan die je net 5 dollar heeft geleend, dan gebruik je een e-mail transfer. Zeer veilig allemaal.